Στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης όχι μόνο πρέπει να παραχωρείται «μεμονωμένα, κατά περίπτωση» ύστερα από εξατομικευμένη κρίση της διοικήσεως, συνοδευόμενη από τα αναγκαία διαγράμματα, με την οποία θα τίθενται και οι αναγκαίοι όροι και περιορισμοί ενόψει των ιδιαίτερων
χαρακτηριστικών του υπό παραχώρηση συγκεκριμένου τμήματος του αιγιαλού, προκειμένου να διασφαλισθεί και η κατά προορισμό χρήση του ως κοινόχρηστου αγαθού». η χρήση των παραλιών προκειμένου να ενοικιάζονται σε ιδιώτες για να τοποθετούνται καθίσματα, ομπρέλες, ξαπλώστρες, κανό, θαλάσσια ποδήλατα, τροχήλατα αναψυκτήρια (αυτοκινούμενα αναψυκτήρια), κ.λπ., αλλά πρέπει να υπάρχει και η απαιτούμενη εποπτεία έτσι ώστε να αποφεύγεται το φαινόμενο των εικονικών δημοπρασιών από την πλευρά των Δήμων.
Αυτό αποφάσισε, μεταξύ των άλλων, η αυξημένη επταμελής σύνθεση του Ε΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την απόφαση 3944/15, με πρόεδρο την αντιπρόεδρο Αγγελικής Θεοφιλοπούλου – Παπαδοπούλου (συνταξιοδοτήθηκε τον περασμένο Ιούνιο) και εισηγήτρια την ήδη προαχθείσα σε αντιπρόεδρο Κατερίνα Σακελλαρόπούλου έκανε δεκτή την αίτηση ακύρωσης που είχε ασκήσει προ ετών ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών ενάντια σε απόφαση του 2009 (των υπουργείων Οικονομίας, Οικονομικών και Εσωτερικών) περί απευθείας παραχώρησης του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης.
Προηγήθηκε τον Μάρτιο ανάλογη απόφαση της πενταμελούς σύνθεσης του Ε’ Τμήματος (αρ. 646/15) που λόγω της σπουδαιότητας του ζητήματος παρέπεμψε την οριστική κρίση του θέματος στην επταμελή του σύνθεση.
Το ΣτΕ άνοιξε ομπρέλα προστασίας στους αιγιαλούς, παραλίες και παρόχθιες ζώνες λιμνών και πλεύσιμων ποταμών, κρίνοντας οριστικά με την υπ΄ αριθμ. 3944/2015 απόφασή του, ότι η μεταβίβαση από τους ΟΤΑ του δικαιώματος χρήσης παραλίας σε τρίτους, δεν μπορεί να γίνεται συλλήβδην για όλη την Ελλάδα με μία μόνο υπουργική απόφαση, καθώς αυτό είναι αντίθετο στις Συνταγματικές επιταγές, αλλά και στην νομοθεσία (νόμος 2971/2001).
Επίσης, η παραχώρηση θα υλοποιείται κατά περίπτωση εφόσον υπάρχουν σχετικά διαγράμματα τα οποία θα καθορίζουν τις προϋποθέσεις και τους όρους της παραχώρησης.
Παράλληλα, αποκλείεται η παραχώρηση αιγιαλού, όχθης κ.λπ. όταν αυτή έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός χώρος ή έχει χαρακτηριστεί περιοχή φυσικού κάλους ή υπάρχουν ευπαθή οικοσυστήματα.
Ακόμη, στις παραλίες, κ.λπ. δεν μπορεί να επιτρέπονται μόνιμες κατασκευές, καθώς επιφέρουν αλλοίωση στην μορφολογία του αιγιαλού και είναι αντίθετες στον προορισμό του αιγιαλού.
Σε άλλο σημείο της απόφασης τους οι δικαστές αναφέρουν ότι κατά την έννοια των διατάξεων του νόμου 2971/2001 η έγκριση των αρμοδίων υπουργών για «την περαιτέρω μεταβίβαση σε τρίτους του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού και παραλίας εκ μέρους των Ο.Τ.Α. ως παραχωρησιούχων, χορηγείται κατά περίπτωση, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι του νομοθέτη για την προστασία των παράκτιων οικοσυστημάτων, που κινδυνεύουν από την υπερεκμετάλλευση και να διαφυλαχθεί η κοινοχρησία τους».
‘Άλλωστε, υπογραμμίζουν οι σύμβουλοι Επικρατείας, «δεν νοείται συλλήβδην εκ των προτέρων έγκριση εκ μέρους των αρμοδίων υπουργών μεταβιβάσεων που θα χωρήσουν μελλοντικά, διότι έτσι απεμπολούν την αρμοδιότητα ασκήσεως εποπτείας επί των πράξεων των ΟΤΑ, ενώ ταυτόχρονα θέτουν σε διακινδύνευση τα παράκτια συστήματα».
Δεν παραλείπουν να επισημάνουν οι δικαστές, ότι η προληπτική έλεγχοι και η εποπτεία παραχώρησης και εκμετάλλευσης των αιγιαλών, κ.λπ. είναι ένα σημαντικό και κρίσιμο ζήτημα, προκειμένου να αποφεύγονται παραβάσεις των όρων παραχώρησης, όπως είναι αλλοίωση μορφολογίας, η αναίρεση του κοινόχρηστου χαρακτήρα του αιγιαλού, η όχληση των περιοίκων, αλλά και για να εξασφαλίζεται, «με την επιβολή αντικειμενικών όρων στην διακήρυξη, το βέλτιστο οικονομικό αντάλλαγμα για το Δημόσιο, αντί των φαινομένων εικονικών δημοπρασιών από τους Δήμους».
Εξάλλου, το Ε΄ Τμήματος του Συμβούλιο της Επικρατείας στην απόφαση του, αφού ερμηνεύει το Σύνταγμα και τη νομοθεσία, υπογραμμίζει ότι «η παραχώρηση δικαιωμάτων απλής χρήσης επί του αιγιαλού και της παραλίας, στους πρωτοβάθμιους Ο.Τ.Α. για την άσκηση δραστηριοτήτων που είναι, καταρχήν, ήπιες και συμβατές με τον προορισμό των στοιχείων αυτών του φυσικού περιβάλλοντος ως κοινοχρήστων, πρέπει να γίνεται μεμονωμένα και κατά περίπτωση, ύστερα από εξατομικευμένη κρίση της διοικήσεως, συνοδευόμενη από τα αναγκαία διαγράμματα, με την οποία θα τίθενται και οι αναγκαίοι όροι και περιορισμοί ενόψει των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του υπό παραχώρηση συγκεκριμένου τμήματος του αιγιαλού, προκειμένου να διασφαλισθεί και η κατά προορισμό χρήση του ως κοινόχρηστου αγαθού».
Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο είχε προσφύγει ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών και μία οικολογική και περιβαλλοντική οργάνωση της Ροδόπολης Αττικής, ενώ παρέμβαση είχε κάνει και ο Δήμος Σαρωνικού.
Όλοι ζητούσαν να ακυρωθεί υπουργική απόφαση του Μαΐου 2009 (αντικαταστάθηκε με μεταγενέστερες υπουργικές αποφάσεις με το ίδιο περιεχόμενο μέχρι και το 2014) που επιτρέπει την «απευθείας παραχώρηση, με αντάλλαγμα, του δικαιώματος απλής χρήσης αιγιαλού, παραλίας, όχθης και παρόχθιας ζώνης μεγάλων λιμνών και πλεύσιμων ποταμών, στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α΄ βαθμού».
Τέλος, το ΣτΕ ακύρωσε την επίμαχη υπουργική απόφαση, ενώ απέρριψε την παρέμβαση.
protothema.gr
kathimerini.gr
